Լինում է, չի լինում, մի չարաճճի քամի: Մի օր քամին խաղում էր աշնան հետ: Հետո քամին տեսավ, որ աշունը նոր տերևներ է բերել: Քամին վերև բարձրացրեց տերևները և պարացրեց երկնքում։ Հետո աշունը եկավ և ասաց.
-Թո՛ղ իմ տերևները:
Իսկ քամին չէր լսում: Ու սկսում է շատ արագ փչել: Աշունը ջղայնացավ և գնաց։ Հետո քամին էլ գնաց: Տերևներն ընկան և ուրիշ քամիները վերցրին ու խաղացին տերևների հետ: Հետո աշունը նեղացավ քամուց ու հեռացավ հեռո՜ւ: