Կար–չկար մի փոքրիկ գեղեցիկ եղևնի, անունը Փուշիկ։ Փուշիկի հետ բոլորը ընկերություն էին անում, բացի մի փոքրիկ եղևնիից, այս եղևնու անունը Փշալույս։ Փշալույսը ատում էր Փուշիկին, որովհետև իրա հետ բոլորը ընկերություն էին անում։ Մի օր փուշիկն եկավ ու ասաց
–Ինչ ես նստել, արի մեր հետ պաղկվոցի խաղանք։
Փշալույսը ասաց
– Ես նստաց եմ, որովհետև սպասում եմ նոր տարուն։
Փուշիկն ասաց։
–Բայց նոր տարին մի շաբաթից է։
Փշալույսը ասաց
–Գն՝ա քո պաղկվոցին խաղա;
Փուշիկը տխուր գնաց ու ասաց
–Լավ;
Անցավ մի շաբաթ ու նոր տարին սկսվեց, բոլորը ստացան նվերներ, բացի Փշալույսից;
Փշալույսը ասաց
էէէ՜ ուր է իմ նվերը?
Բոլորը ասացին
–Երևի ձմեռ պապը չբերեց քեզ նվեր։
–Փշալույսը գնաց ուրիշ տեղ։
Փուշիկը ասաց
–Փշալույս մի գնա։
Փուշիկը գնաց Փշալույսի հետևից
–Փշալույս, հազիվ հասա քո հետևից։
Փշալույսը ասաց
–Ինչ է քեզ պետք։
Փուշիկն ասաց
–Ես ուզում եմ տամ իմ նվերը քեզ։
Փշալույսը ուրախացավ և այս տարի արդեն Փուշիկն և Փշալույսը սկսեցին ընկերություն անլ։