Անցել է 6 տարի և ինքը դեռ ոչ ոքի մասին չեր պատմում։ Երբ ինքը վերադարձավ իրա ընկերը շատ ուրախացավ երբ տեսավ իրան առողջ
Բայց իրա ընկերը շատ տխուր էր և ընկերը ասաց։
—Ես շատ հոգնեցի…
Ինքը սկսեց կամաց–կամաց մխիթարել իրան որ ինքը ուրախանա
Բայց ինքը ուրախ էր դրանից երբ ես վերադարձել եմ իմ մոլորակ։
Եվ Գիշերը ինքը սիրում էր նայել և լսել աստղերին կարծես հինգ հարյուր միլիոն զանգակ լինեն։
Բայց պատահվեց որ դրան ես չգիտեի: Երբ ինքը գառնուկի համար նկարում էր դնչկալ ինքը մոռացավ կապի մասին։ Փոքրիկ իշխատը չեր կարող հագցնել դնչկալը իր գառնուկին։ Հետո ինքը հարցրեց մի հարց իրա մոլորակին կարա ինչվոր բան պատահի հանկարծ երևի գառնուկը ուտում է վարդ
Ես չեի հավատում չի կարող լինի որ գառնուկը ուտի վարդ
—Չե, չե, չեչեե՜ե չի կարող պատահի։
Գիշերը փոքրիկ իշխանը իրա վարդը ծածկում էր ապակիով և շատ ուժեղ հետվում էր գառնուկիկին իսկ աստղերը կամաց ծիծաղում էին